به باغ عشق تذرو طرب حزین از عرفی شیرازی غزل 332

1 به باغ عشق تذرو طرب حزین میرد چو میوه خیز شود شاخ، میوه چین میرد

2 به کیش برهمنان آن کس از شهیدان است که در عبادت بت روی بر زمین میرد

3 ز زخم کفر محبت نمی برد لذت همان به است که زاهد به درد دین میرد

4 اجل نیامده مُردم، که خستهٔ غم عشق دو روز پیشتر از روز واپسین میرد

5 چراغ بزم یقینم نه شمع اهل دلیل که از دمیدن افسون آن و این میرد

6 عبیر طرهٔ حورش غبار آئینه است کسی که گرد ره دوست بر جبین میرد

7 مزن ترانهٔ تحسین به شعر من عرفی که شمع طبع من از باد آفرین میرد