1 از جسم بکوی یار جان رفت مرغی ز قفس به آشیان رفت

2 از رفتن همرهان صد افسوس تنها ماندیم و کاروان رفت

3 مرغی نگشوده پر بشاخی صد باغ بغارت خزان رفت

4 صد بار بتیر حسرتم کشت تا یار به خانه کمان رفت

5 تا بر سر زد گلی ز شاخی صد خار بپای باغبان رفت

6 کاین مرغ اسیر در قفس ماند چندانکه ز یادش آشیان رفت

7 مشتاق ز قید او نخواهد هرگز بسراغ آشیان رفت