1 تا دلم نظاره ان قامت زیبا نکرد جان علوی آرزوی عالم بالا نکرد

2 در فراق او گذشت آب از سرم این سرگذشت تا شنید آن بی وفا دیگر گذر بر ما نکرد

3 وعده مهر و وفا کرد آن جفا گستر به من چون نبود اصل این سخن را هر چه گفت اصلا نکرد

4 گردی از نعلین آن مه ناگهان رفتم به چشم دیگر آن نعلین را از ننگ من درپا نکرد

5 گرچه زان خط دودها برخاست از هر سینه دل بروی او چو خالش نقطه پیدا نکرد

6 دیده ما گر ز بهر اوست خون افشان چه باک طالب در احتراز از جوشش دریا نکرد

7 از سعادت کس دری نگشود بر روی کمال تا خیال روی او در خانه دل جا نکرد