آمد بر من زلف مشوش از ابن یمین فریومدی رباعی 594

1 گوهر افشان کن ز جان ایدل که میدانی چه جاست مهبط نور الهی روضه پاک رضاست

2 در دریای فتوت گوهر کان کرم آنک شرح جود آباء کرامش هل اتاست

1 یارب این نکهت عنبر ز کجا می‌آید گر نه از صحن چمن باد صبا می‌آید

2 معتدل گشت هوا وز اثرش عالم پیر خوش‌تر و تازه‌تر از عهد صبیٰ می‌آید

1 دوش رفتم از ره فکرت بر این نیلی حصار دیدمش فیروزه گون صرحی زمرد زرنگار

2 منزل اول به پیشم چست پیکی باز جست آنچنان کش بادگاه سیر بشکافد غبار