دیر آمد و زود از حکیم نزاری قهستانی رباعی 69

1 تا می نمی خورم غمِ دل می خورد مرا از دست غم هم اوست که وا می خرد مرا

2 یک دم به خوش دلی نزدم تا مکابره زهد و ورع شدند حجاب خرد مرا

1 ای با جفا در ساخته با ما نمی سازی چرا روزی ، شبی ، وقتی ، دمی ، با ما نپردازی چرا

2 با غمزگان مست گو ، صلح است ما را با شما بر زه کمان کردن که چه، وین ناوک اندازی چرا

1 چو عشق پرده بر افکند و عقل شد محبوب چه باک که از آن به دیوانگی شدم منسوب

2 به عشق می جویم وگرنه عقل چه بیند به دیده ی معیوب