مرا در خفیه دی میگفت یاری
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 مرا در خفیه دی میگفت یاری که بینم شاه را از تو غباری
2 چه گفتی باز گو تا هست باقی در آن حضرت مجال اعتذاری
3 بدو گفتم که تا اکنون جز اخلاص بحمدالله نکردم هیچ کاری
4 ولی گفتم ازو لایق نباشد پس از پیری شدن توزیع خواری
5 خصوصا در زمان شهریاری کریمی نامجوئی کامکاری
6 چو باد مهرگانی زر فشانی چو ابر نوبهاری در نثاری
7 چه نقصانست در مالش و گر هست کجا شد همت عالیش باری