خطش دمید و به نازش نیاز از سلیم تهرانی غزل 278

1 خطش دمید و به نازش نیاز من باقی ست هزار بوسه مرا پیش آن دهن باقی ست

2 گل همیشه بهار پیاله می گوید خزان رسید و همان آب و رنگ من باقی ست

3 ادای حق محبت تمام نتوان کرد هزار جان دگر پیش کوهکن باقی ست

4 حدیث درد دل من نمی شود آخر سخن نماند و مرا با تو صدسخن باقی ست

5 هزار سال ز مرگم گذشته است و هنوز ز حسرت تو مرا آب در دهن باقی ست

6 خزان کشید ز گل انتقام بلبل را هنوز دعوی مرغان این چمن باقی ست

7 چو شمع کشته برونم ز انجمن مبرید هنوز در سر من شوق سوختن باقی ست

8 به غیر جسم ضعیفی جنون به من نگذاشت مرا ز عشق تو یک تار پیرهن باقی ست

9 غبار من به غریبی سلیم رفت به باد هنوز در دل من حسرت وطن باقی ست