1 افزود خواب غفلت جاهل چو پیر شد موی سفید در رگ این طفل، شیر شد

2 روز فتادگی، شدم از سعی بی نیاز پای ز کار رفته، مرا دستگیر شد

3 چشم تو، تا پیاله ز خون دلم گرفت این نازنین غزال، چنین شیرگیر شد

4 دریا، چه پشت چشم کند نازک از حباب؟ نانم به آبروی چو گوهر، خمیر شد

5 دولت چو یافت بدگهر، از وی کناره کن درّنده تر شود، چو سگ سفله سیر شد

6 تا داد سر به دشت جنونم شکوه عشق داغم جگر شکافتر از چشم شیر شد

7 مشنو فسون زهد که در تیره خاک هند هر کس نیافت دولت دنیا، فقیر شد

8 جان حزین تشنه جگر سوخت ز انتظار فردای حشر و وعدهٔ وصل تو دیر شد