1 تهمت فسق بمن کرد یکی کفراندیش کایزد از صورت او معنی آدم برداشت

2 این سخن گوشزد شاهد عصمت گردید شد پریشان چوسر زلفش و ماتم برداشت

3 روزگار آمد گفتاش که مخروش که من پرده زین راز تهی مایه نخواهم برداشت

4 گفت از اول غلط افتاد مرا می بایست دل زهم صحبتی مردم بیغم برداشت

5 من از این حرف بجوشیدم و گفتم دل من آنچه برداشت خود از کون مکان غم برداشت

6 تو مرادانی و من نیز ترا می دانم پس چرا باید ازاین مایه دل از هم برداشت

7 اهل دنیا همگی تهمت کبرند و فساد رخت خود را که از این و رطه مسلم برداشت

8 ستم تهمت جهال نه برما و تو رفت یوسف این را متحمل شد و مریم برداشت