حضرت جان پرور دستور شاه از امامی هروی قصیده 29

1 حضرت جان پرور دستور شاه ای باستحقاق گیتی را پناه

2 ای براق وهم با ارشاد فکر بر سپهر قدر تو نابرده راه

3 وی ز تاب مهر تو خورشید روی در جهان آورده هر روزی پگاه

4 پیش عرض مسندت عرش مجید از سر تعظیم بنهاده کلاه

5 بسته در صف مقیمانت کمر آسمان پیر با پشت دو تاه

6 جز فروغ ساحت و سطح تو نیست آفتاب دولت و گردون جاه

7 موجب احسان و صدر قدر تست سایه ی توفیق و تعظیم اله

8 دین پناها چون شکوه دست تست اهل معنی را بمعنی دستگاه

9 جان من بشنو و گر بینی صواب چون کنی در صورت عالم نگاه

10 عرض کن بر رای خورشید زمین صاحب سیف و قلم دستور شاه

11 آن خداوندی که دست لطف او دارد اندر آب آتش را نگاه

12 و آن کزو بر دست او خاک امید بر دماند بی نیازی چون گیاه

13 آنکه بر دارد ز گیتی گاه حکم دستبرد عفو او نام گناه

14 و آنکه دایم انجم و افلاک را بر در تعظیم او باشد جباه

15 گو خداوندا امامی آنکه کرد فخر ز آب شعر او خاک هراه

16 گرچه بود امروز پیش جاهلی بیتی از اشعار دلخواهش تباه

17 هر فرو مگذار از خاطر که هست بر در مدح تو حاضر سال و ماه

18 تا ز روز و شب فرو پوشد جهان حلّه ی زر بفت اکسون سیاه

19 همچنین پیرایه جاه تو باد زیور شام و سحر بیگاه و گاه

20 دست احسانت کشیده بر سپهر یوسف مصر معانی را بچاه

21 تیره گشته باز بر دستی و چرخ ز آتش قهر تو آب و مهر و ماه

22 ز انتقام عدل تو آورده راه کهربا در رشته ی پیمان کاه

23 هم جهانت بر جهانداری دلیل هم خدایت بر خداوندی گواه