از خوی بدت که هیچ بهتر نشود از مجد همگر رباعی 421

1 چون زلف سرفشان تو در تاب می‌رود شب در پناه پرتو مهتاب می‌رود

2 چون ابروی کمانکش تو تیر می‌کشد از چشم عاشقان تو خوناب می‌رود

1 جانا اگرت در دل زایزد خبری مانده ست بخشای بر این بیدل کز وی اثری مانده ست

2 چون بیخبران ما را مگذار دراین سختی گر دردل سنگینت زایزد خبری مانده ست

1 از نام شاهزاده دلم برگرفت فال وآمد به بخت فرخ اوسین و عین و دال

2 نامی که آسمان شود از وی بلند نام نامی که مشتری شود از روی خجسته فال