حسنت چو اشتیاق دلم بی‌نهایت از همام تبریزی غزل 19

1 حسنت چو اشتیاق دلم بی‌نهایت است وز عاشقان فراغت یارم به غایت است

2 با چشم مست و زلف پریشان نهادِ او همرنگ می‌شویم چه جای کنایت است

3 عارف ز حال گوید و عالم ز دیگران ما و حدیث عشق تو کانها حکایت است

4 چشم تو راست کرد به دل تیر غمزه را شادم که التفات دلیل عنایت است

5 دل از میان ظلمت مویت نگاه کرد روی تو دید گفت امید هدایت است