حسن تو را ممالک دل‌ها مسخر از همام تبریزی غزل 25

1 حسن تو را ممالک دل‌ها مسخر است مقبل کسی که وصل تو او را میسر است

2 بر منزل مبارک تو هر که بگذرد گوید که این خلاصه هر هفت کشور است

3 آبش چو کوثر است و چو دُر سنگ ریزه‌ها بادش نسیم عنبر و خاکش معصفر است

4 چشم و دل از مشاهده‌ات بی نصیب نیست نقشت چو بر صحیفه جانم مصور است

5 آن آفتاب را که بسوزد شعاع او چشم عقول روی چو ماه تو مظهر است

6 کحل جواهر است غبار منازلش زان چشم عاشقان تو دایم منور است

7 گلزار چون بهشت شود فصل نو بهار جانم فدای آن که از این هر دو خوشتر است

8 گفتم به سرو اگر چه خرامیدنت خوش است بالای خوش خرام دلارام دیگر است

9 در جان نیشکر نبود آن حلاوتی کاندر لب و حدیث و دهان تو مضمر است

10 از بندگیت دورم و جان با تو در حضور جایی که نیست خلوت جان چشم بر در است