حسن صدا از آن دهن غنچه از جویای تبریزی غزل 793

1 حسن صدا از آن دهن غنچه فام تنگ چون معنی لطیف بود در کلام تنگ

2 گل گل نموده عارضش از حلقه های زلف چون جلوهٔ ستاره به هنگام شام ننگ

3 پیوسته باشدم به قفا چشم انتظار سوزن صفت از آن سپرم ره به گام تنگ

4 چون با دل اهتزاز گشاید اسیر چرخ یارب کسی مباد گرفتارم دام تنگ

5 شد رخنه رخنه سینه ام از یاد ابروش جویا به تیغ تیز شکافد نیام تنگ