اندر حریم حسن بتان غیر از آشفتهٔ شیرازی غزل 302

1 اندر حریم حسن بتان غیر ناز نیست در کیش عشق هم صنما جز نیاز نیست

2 پروردگان نعمت عشق اند این گروه عشاق را بکعبه ظاهر نماز نیست

3 گفتی میا که سوزمت از پرتوی چو شمع پروانه را زدادن جان احتراز نیست

4 در خورد و خواب آدم و حیوان مشار کند جز عشق در میان سبب امتیاز نیست

5 از کشف سر شد ار سر منصور زیب دار چون او کسی بر اهل نظر سرفراز نیست