حسن حیرت آفرینش جلوه از جویای تبریزی غزل 219

1 حسن حیرت آفرینش جلوه پیرایی گرفت تا نقاب از پردهٔ چشم تماشایی گرفت

2 بسته شد اشکم درون سینه چون در یتیم بسکه از غربت دلم در کنج تنهایی گرفت

3 دیده واری توتیا برداشت از راهش نسیم چشم صد گلزار نرگس نور بینایی گرفت

4 لب نیالایی به می کز روز شد رسوایی دهر صبحدم چون جام مهر از چرخ مینایی گرفت

5 باطن پیرمغان امروز با ساز و شراب محتسب را بر سر بازار رسوایی گرفت

6 طبل شهرت از تپیدن های دل جویا زدم لالهٔ داغ نهانم رنگ رسوایی گرفت