حسن که تابان ز سراپای توست از محتشم کاشانی غزل 94

1 حسن که تابان ز سراپای توست جوهرش از گوهر یکتای توست

2 ناز که غارتگر ملک دل است مملکت آشوب ز بالای توست

3 غمزه که غارتگر ملک دل است مملکت آشوب ز بالای توست

4 غمزه که جادوگر مردم رباست سرمه کش نرگس شهلای توست

5 جلوه که نخلی است ز بستان حسن دست نشان قد رعنای توست

6 عشوه که موجی ز محیط صفاست غرق فنون از حرکتهای توست

7 فتنه که او سلسله بند بلاست بندی گیسوی سمن سای توست

8 سحر کزو پنجه دستان قویست شانه کش زلف چلیپای توست

9 نطق که شمع لگن زندگی است زنده به لعل سخن آرای توست

10 محتشم خسته که مشت خس است موج خور بحر تمنای توست