رب زدنی حیرة فیکم چه می از اسیری لاهیجی غزل 440

1 رب زدنی حیرة فیکم چه می خواهی بدان یعنی هر دم جلوه دیگر نما بر عاشقان

2 گر نمائی با من بیدل دمی روی چو ماه در سر اندازی بیندازم کله بر آسمان

3 در غم هجران تو زار و نزارم لیک اگر یافتم وصل تو از شادی نگنجم در جهان

4 زآتش عشق تو جان و دل همی سوزد مرا لطف فرما لحظه بنشین و آن آتش نشان

5 آه اگر گوید نگارم اشتیاقت عرضه کن چون کنم چون شرح شوق من نیاید در بیان

6 زاهدا تو طالب حور و بهشتی لاجرم ره بمطلوب حقیقی می نیابی جاودان

7 ای اسیری تا ز قید خود نمی یابی خلاص کی توانی دید روی نوربخش انس و جان