خوش با دگرانی ای به رخ رشک پری از جامی رباعی 39

1 شاه چون دایه گرفت ابسال را شاه چون دایه گرفت ابسال را

2 آورد در دامن احسان خویش پرورد از رشحه پستان خویش

1 ای ز صفت تیره دلان خم زده وز صفت اهل صفا دم زده

2 دل نشده صاف ز نام آوری نام برآورده به صوفیگری

1 قبله همت خدای شناس هست بر نعمت خدای سپاس

2 خاصه بر نعمتی که دیر بقاست در جهان تا جهان به جاست به جاست