ای منزل مبارک می‌بخشیم از همام تبریزی غزل 217

1 ای منزل مبارک می‌بخشیم صفایی داری هوای مشکین از بوی آشنایی

2 خاک رهت ببوسم بر روی و دیده مالم کانجا رسیده باشد روزی نشان پایی

3 بر سنگریزه‌هایت چون می‌کنم سلامی آید به گوش جانم بی‌صوت مرحبایی

4 در منزلی که جانان آنجا گذشته باشد با ذره‌های خاکش داریم ماجرایی

5 گردی ز منزل او گر بر بصر نشیند سازنده‌تر نباشد زان خاک توتیایی

6 مقبل کسی که دارد در جان وفای یاران جانم فدای یاری کاو را بود وفایی

7 از یاد دوست یابم آرام در فراقش جز ذکر او ندانم دل را دگر دوایی

8 جان همام دارد حاصل ز عشق جانان آن دولتی که نبود در سایه همایی

9 آن را که چتر عشقش افکند سایه بر سر سلطان ملک عالم پیشش بود گدایی