نیم غمگین، ولی خود را غمین از آذر بیگدلی غزل 126

1 نیم غمگین، ولی خود را غمین از بهر آن دارم؛ که تا ذوق غم عشق تو، از مردم نهان دارم

2 سرت گردم، بکش تیغ از میان و، جانفشانی بین؛ نمردم این قدر هم، بازتاب امتحان دارم!

3 کدامین دل ز آهم نرم گردد؟! ساده لوحی بین؛ که یک ناوک بزه مانده و قصد صدنشان دارم

4 مرا چند ای فلک از کوی او آواره میسازی بمحشر نیستم لال، این قدر آخر زبان دارم

5 چو بیخود گفتگویی سر کنم، آذر مرنج از من؛ که چون دیوانگان با خود، حدیثی در میان دارم