حلال باد می خلد و حور زاهد از کمال خجندی غزل 25

1 حلال باد می خلد و حور زاهد را که واگذاشت به رندان شراب و شاهد را

2 مبر ز گردن صوفی قلاده تسبیح گذار تا ببرد گردن مقلد را

3 ز فکر و ذکر و ریاضت دماغ را خلل است بگیر جام و بمان فکرهای فاسد را

4 برغم زاهد خود بین چو می کشم از جام به آبگینه کشم میل چشم حاسد را

5 مشو به میکده غایب ز چشم پیر مغان که با مرید نظرهاست پیر مرشد ما

6 عجب که شحنه نگشت از امام واقف ما که خرج کرد به می وقف های مسجد را

7 کمال لاف عبادت مزن که چشم بنان به یک نظر برد از ره هزار عابد را