1 حکیم عهد و فرید زمانه مجدالدّین که طبع خستۀ خود شادمان ازو دارم

2 ورای نعمت صحّت درین جهان فراخ تو هیچ نعمت دانی، من آن ازو دارم

3 چو در معالجت من نکرد تقصیری سپاس و منّت تا آسمان ازو دارم

4 چو دزد علّت آهنگ گوهر جان کرد میان دزد و گوهر پاسبان ازو دارم

5 چگونه عذر کرمهای او توانم خواست؟ که من توان تن ناتوان ازو دارم

6 ز چنگ علّت چون جانم او برون آورد حقیقتست که جان و جهان ازو دارم

7 ز من چه خدمت شایسته آید آنکس را که بعد از ایزد خلّاق جان ازو دارم