1 مو به مو دام فریب دل دانای منی پای تا سر پی تسخیر سراپای منی

2 من همان روز که چشمان تو دیدم گفتم که ز مژگان سیه فتنهٔ فردای منی

3 می خورم زهر به شیرینی شکر تا تو بت شیرین دهن و شوخ و شکرخای منی

4 من و شور تو که از سلسلهٔ زلف بلند همه جا سلسله دار دل شیدای منی

5 با سر زلف پراکنده بیا در مجمع تا بدانند که سرمایهٔ سودای منی

6 چشم بد دور که از صف زده مژگان سیه رهزن دانش و غارتگر کالای منی

7 گفتم از عشق تو رسوای جهانم تا چند گفت رسوای منی تا به تماشای منی

8 سر جنگ است تو را همه عشاق مگر دست پروردهٔ دارای صف آرای منی

9 زاده عبدالله فرزانه فروغی که به بحر گوید اندوختهٔ طبع گوهر زای منی

10 نیک‌بختی که بدو خسرو خاور گوید که منم چاکر دیرین و تو مولای منی