حدیث زلف و خال و چشم و ابرو از همام تبریزی غزل 171

1 حدیث زلف و خال و چشم و ابرو نگوید جز زبان عشق نیکو

2 به آب دیده غسلی ده نظر را مگر بندند آب وصل در جو

3 که چشمی کاو هوا آلوده باشد نباشد محرم آن چشم و ابرو

4 جمال دوست را آیینه آمد رخ زیبای وی صاحب‌نظر کو

5 کسی کز وصل او بویی ندارد کجا یاد آورد فردوس و مینو

6 وصالش را به جان بازی توان یافت نیابد کس به بازی و به بازو

7 زهی ماهی که ترک اخترانش بود در بندگی کمتر ز هندو

8 به هر مویی گرم باشد زبانی نشاید کرد وصفش یک سر مو

9 چو عاجز گشتی از اوصاف حسنش همام از حسن خلقش باز می‌گو