1 حدیث عشق بازی را مپرس از عارف عاقل که کس نشناخت لیلی را بجز مجنون لا یعقل

2 سبکتر ران زرحمت ساربانا ناقه لیلی که امشب اشک مجنون راه را بربسته بر محمل

3 نخواهم خونبها در حشر و گویم شکر از این کشتن همینم بس که رنگین شد زخونم پنه قاتل

4 بخوانم بر کلیم امشب حدیث لن ترانی را که کرده آتش سودای تو در طور دل منزل

5 کسی کش عشق شد پیشه ثمر کی باشد از عقلش چو برقش در کمین باشد زخرمن کی برد حاصل

6 نه تنها پای من در گل بود از بار عشق تو که هر جا کوه را بینی از این سوداست پا در گل

7 مده در حلقه زلفت خدا را راه آه کس بیا مپسند این بار گران آشفته را بر دل

8 اگر خواهی نجات ای دل به کوی مرتضی جا کن که بهر نوح در طوفان شدی درگاه او ساحل