گلبنان انجمن خاص بیاراسته‌اند از آشفتهٔ شیرازی غزل 467

1 گلبنان انجمن خاص بیاراسته‌اند بلبلان خوش به نواسنجی برخاسته‌اند

2 شاهدان چمن از لطف تقاضای بهار غازه کردند رخ خویش و خود آراسته‌اند

3 لیک گلچهره‌بتان در همه فصل و همه وقت آنچنانند نه خود یک سر مو کاسته‌اند

4 عارفانی که به گل نغمه چو بلبل سنجند گلبننانند که از گلبن دل خاسته‌اند

5 همه درویش تو آشفته‌صفت ای مولا کسوت مهر تو بر خویش به پیراسته‌اند