گلبن فراز تخت از حکیم نزاری قهستانی غزل 376

1 گلبن فراز تخت چمن بر نهاده تاج بستان به حکم باده ز ملک وجود باج

2 پیراهن وجود نزاری ز دست شوق کردم قبا چو غنچه برون آمد ازدواج

3 طبع از صبا چو مریم دوشیزه حامل است لابد تولدی کند آخر ز ازدواج

4 ماییم و خرقه یی و چه باشد که در صبوح کِسرا گرو کند به وجوه شراب تاج

5 من صید ساقیی که کمند نغوله را در گردن افکند زبُنا گوش همچو عاج

6 فریاد من ز کاکل و پیشانی چو سیم افغان من ز قامت و بالای همچو ساج

7 آن کو نمی دهد دل ناقص به دل بری با نفس خویشتن به ستم می کند لجاج

8 نقل از کسی طلب که به بادام چشم مست بستاند از نبات به یک غمزه سد خراج

9 در سینه ای که نیست در او آتشی ز عشق تاریک تر بود به شب از خانه بی سراج

10 الا به روی دوست به دنیا و آخرت مارا به هیچ وجهه دگر نیست احتیاج

11 ما کعبه در درون دل خویش یافتیم شاید که اقتدا به نزاری کنند حاج