گریم ز هجر آن گل رو چون از جویای تبریزی غزل 706

1 گریم ز هجر آن گل رو چون سحاب وار باشد شمیم گریهٔ تلخم گلاب وار

2 یکدم ذخیره ای است برای تمام عمر گردآوری کنی چو نفس را حباب وار

3 با هر که معنیی بود از اهل روزگار گیرد کنارهٔ نقط انتخاب وار

4 از هر که با تو گشته معاشر، حساب گیر!‏ نبود وجود دورنما را سراب وار

5 ترسم مباد آتش جویا شود خموش از بس گریست با همه اعضا کباب وار