تا چند ز مرگِ خویش از عطار نیشابوری مختارنامه 17

1 درج لعلت دلگشای مردم است عکس ماهت رهنمای انجم است

2 مردم چشم تو با من کژ چو باخت راستی نه مردمی نه مردم است

1 کم شدن در کم شدن دین من است نیستی در هستی آیین من است

2 حال من خود در نمی‌آید به نطق شرح حالم اشک خونین من است

1 خراباتی است پر رندان سرمست ز سر مستی همه نه نیست و نه هست

2 فرو رفته همه در آب تاریک برآورده همه در کافری دست

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند