دولت فقر آفت زوال ندارد از مشتاق اصفهانی غزل 124

1 دولت فقر آفت زوال ندارد ای خنک آنکس که ملک و مال ندارد

2 گریه بود ترجمان آنکه زبانی پیش تو هنگام عرض حال ندارد

3 چشم تر است آبیار کشت محبت مزرع ما بیم خشک سال ندارد

4 بوالهوس است آنکه گاه عرض تمنا پیش نکویان زبان لال ندارد

5 هست قدح بزم عشق را دل پرخون جام زر و کاسه سفال ندارد

6 گاه مه و گاه مهر گویمت اما پیش تو این حسن و آن جمال ندارد