گوژ از پی خیر مستراحی آراست از مجد همگر رباعی 77

1 تا لعل تو از تنگ شکر بار نگیرد دل از غم آن لعل شکر بار نگیرد

2 در جام لبان چاشنی از قند فکندی تا لعل لبت تلخی گفتار نگیرد

1 چیست آن گوهر که می زاید ز دو دریا روان صورت آن در ولیکن باشدش از جزع جان

2 همچو باران لیک او را از دو خورشید است اثر کآن دو خورشید جهان بین را از آن باشد زیان

1 جهان به کام شود عشق کامران ترا فلک غلام شود حسن جاودان ترا

2 مدار فخر بود بهر او که مهر فلک ستاید این دل با مهر تو امان ترا