خوش وقت عاشقان که بمعشوق از اسیری لاهیجی غزل 196

1 خوش وقت عاشقان که بمعشوق همبرند در کوی عشق محرم اسرار دلبرند

2 دایم ببزم وصل که اغیار ره نیافت با یار خود بعیش و طرب جام می خورند

3 مرغان عشق چون پرو بالی بهم زنند دریک نفس بشوق ز نه چرخ بگذرند

4 اهل گمان که منکر عشاق می شوند آنها بذوق عشق یقین ره نمی برند

5 در بزم وصل دوست هرآنکس که راه یافت او پادشاه وقت و شهان جمله چاکرند

6 در پرتو جمال رخش عاشقان مست بیخویش گشته جامه هستی همی درند

7 با حسن جانفزای رخ یار عاشقان از جنت و ز حور کجا یاد آورند

8 رندان که سرخوش ازمی دیدار گشته اند دیگر بهر دو کون چرا سردرآورند

9 هرکو قمار عشق ببازد اسیریا درد او اولش زد و عالم برآورند