نیکی به خلق چرخ زبرجد از جویای تبریزی غزل 676

1 نیکی به خلق چرخ زبرجد نمی کند الحق چو نیک مینگری بد نمی کند

2 هر کس مثال آینه صافست طینتش هرگز به روی خلق خوش آمد نمی کند

3 بادا زبان زبانهٔ آتش بکام او آن کس که ذکر آل محمد (ص) نمی کند

4 بالفرض سرو گلشن اگر هم روان شود مانند مصرع قدت آمد نمی کند

5 حدی مقرر است جفاهای ناز را کس جور با دلی چو تو بی حد نمی کند

6 آن دل که گشته اینه از مصقل رضا خوب از بد آنچه روی دهد رد نمی کند

7 جویا بدی ز نفس شرارت نهاد ماست ذاتی که خیر محض بود بد نمی کند