ای بفر و خرد و خوبی خورشید از قطران تبریزی قصیده 183

1 ای بفر و خرد و خوبی خورشید سپاه او فرزنده ز گردون تو فروزنده ز گاه

2 او گهی تابان بر چرخ و گهی زیر زمین تو بوی تابان بر گاه بگاه و بی گاه

3 زو نگاریده سپهر از تو نگاریده زمین زو درخشنده نجوم از تو درخشنده سپاه

4 زو بود تازه بتابستان اشجار و نبات از تو تازه دل احرار همه ساله بجاه

5 هست شاهانه کلاه تو فرازان همه وقت او ببرج حمل افرازد هر سال کلاه

6 بهنر زو بگذشتی ببقا زو بگذر که تو از فر اللهی و وی از فر الاه

7 ماه در خانه خورشید شبی یادو بود باز خورشید بود ماهی در خانه ماه

8 نرسد هزمان خورشید سوی خانه خویش تو سوی خانه خویش آی و می سرخ بخواه

9 که ز دیر آمدنت نیک سگالان ترا هست رخ همچو زریر و دل جان جامه سیاه

10 جان من ریش و نژند است و تنم زار و نزار جان چو گندم ز بر تابه و رخ زرد چو کاه

11 راهم ار بودی سوی تو بسر تاختمی آه کامسال چو هر سال تنم بودی آه

12 رهی و بنده آنم که مرا مژده دهد که به پیروزی پیمود خداوند تو راه

13 تا تو آنجایی من حال تباهم شب و روز چون تو باز آئی یک شب نبود حال تباه

14 تو پناه همه خلقی بگه شادی و غم بگه شادی و غم باد ترا چرخ پناه

15 باد نوروزت فرخنده و پیروزت روز تو بشادی ز بر گاه و عدو در ته چاه