خوش عالم عاقلان از حکیم نزاری قهستانی غزل 719

1 خوش عالم عاقلان مدهوش خوش وقت سخن وران خاموش

2 با عشق خوش است خاصه مفرد با یار خوش است خاصه مدهوش

3 مردان که در آمدند بی چشم از خانه برون شدند بی گوش

4 رسوا شد و فاش هرکه برداشت از خوان چه‌ ی سرّ دوست سرپوش

5 کی طاقت بار عشق دارند نازک دلکان بی تن و توش

6 گو دور شو از مصاف بد دل ور نه چو دد بهیمه مخروش

7 در گردن دیگران مکن دست تا با تو شود وفا هم آغوش

8 در باغ جهان ز نامرادی رز کار نزاریا و می نوش

9 بر آتش تیز عشق می باش تا پخته شوی تمام برجوش