خوش فرمان باش از ملک‌الشعرا بهار منظومه‌ 66

1 به کام من بر یک چند گشت گیهان بود که با زمانه مرا عهد بود و پیمان بود

2 هزار دستان بد در سخن مرا و چو من نه در هزار چمن یک هزاردستان بود

1 «‌دل آن ترک نه اندر خور سبمبن‌بر اوست سخن او نه ز جنس‌لب چون‌شکر اوست‌»

2 بینی آن‌ زلف که‌ سیسنبر و سوسن‌، بر اوست دل من فتنه برآن سوسن و سیسنبر اوست

1 گویی علامت بشر اندر جهان‌، غم است آن کس که غم نداشت نه فرزند آدم است

2 شاعر پیمبری است خداوند او شعور کاو از خدای خویش همه روزه ملهم است