ای چو چشم خوش تو چشم کسی کم از کمال خجندی غزل 919

1 ای چو چشم خوش تو چشم کسی کم دیده شکر ننگ تو برتنگ شکر خندیده

2 وجهی از روی تو در دیده من خوشتر نیست ز آن سبب دیده من دیده ترا دردیده

3 دیده اهل نظر دیده بسی خوب و ترا بر سر جمله خوبان جهان بگزیده

4 من ز مهر رخ خوب تو ز خود بریدم از من سوخته بر قول عدو ببریده

5 تو بیا سوی وثاق من بیدل تا من تونیا وار کشم خاک رهت دردیده

6 نبرم جان من از این ورطه غم گر باشی بیگناه از من بیجان تو چنین رنجیده

7 سالها گفته دعای تن و جان نو کمال وز تو جز جور و جفا هیچ دگر نشنیده