هزار حسن عبادت ز زشتی از عرفی شیرازی مثنوی 48

1 هزار حسن عبادت ز زشتی عمل است متاع من دل مجذوب و مستی ازل است

2 یکیست نقد حکیمان و حسن نادانان هر آنچه در کتب حکمت است در مثل است

3 کسی که گشته بتقلید آدمی سیرت نه آدمیست همان بازآدمی بدل است

4 بجنگ زاهد و صوفی خوشم بگلشن او میان بلبل و زاغ چمن همان جدل است

5 من از حدوث و قدم خامشم ولی گویم نظیر عدت آینده عهد ما ازل است

6 قصیده نظم هوس پیشگان بود عرفی تو از قبیله عشقی وظیفه ات غزل است