گفتار خوش و لب چو قندم از همام تبریزی رباعی 50

1 مگر سنگین دل است و جان ندارد هر آن کس کاو چو تو جانان ندارد

2 مبادا زنده در عالم دلی کاو به زلف کافرت ایمان ندارد

1 حسن تو را ممالک دل‌ها مسخر است مقبل کسی که وصل تو او را میسر است

2 بر منزل مبارک تو هر که بگذرد گوید که این خلاصه هر هفت کشور است

1 مشتاب ساربان که مرا پای در گل است در گردنم ز حلقه زلفش سلاسل است

2 تعجیل می‌کنی تو و پایم نمی‌رود بیرون شدن ز منزل اصحاب مشکل است