شبت خوش باد ای باد سحرگاه از کمال خجندی غزل 946

1 شبت خوش باد ای باد سحرگاه که آوردی هوای زلف آن ماه

2 چه سود از ناله شبها که جانان ز حال دردمندان نیست آگاه

3 در آن حضرت اگر چه راه آن نیست که باشم من ز نزدیکان درگاه

4 ولی عبیی چنان نبود ز درویش که دارد آرزوی صحبت شاه

5 من از اهل طریقت بودم اول چو رفتارت به دیدم رفتم از راه

6 مرا زاهد ز شبخیزان شمارد من و او راد صبح استغفر الله

7 تو جان خواه از کمال ای راحت جان که او را در غمت این است دلخواه