خوش آن شبی که ز رویش نقاب از محتشم کاشانی غزل 192

1 خوش آن شبی که ز رویش نقاب برخیزد گشاده روی سحرگه ز خواب برخیزد

2 علی‌الصباح نشیند چو مه به مجلس می شبانه با رخ چون آفتاب برخیزد

3 ز تاب می گل رویش چنان برافروزد که سنبل سر زلفش ز تاب برخیزد

4 بیاد آن مه خرگه نشین چو بارم اشگ به شکل خوی که از آن صد حباب برخیزد

5 شبی بود که چو از خواب دیده بگشایم به دیده‌ام تو نشینی و خواب برخیزد

6 بهر زمین که خرامی چو آهوی مشگین ز خاک رایحه مشگ ناب برخیزد

7 چو محتشم ز دل گرم اگر برآرم آه ز دود آن همه بوی کباب برخیزد