شبت خوش باد همچون از جهان ملک خاتون غزل 1070

1 شبت خوش باد همچون روز خرّم چو حال من مبادت کار در هم

2 ز دست غم به جان آمد دل من مبادا غم کسی را یار و عمدم

3 الا ای خوش نسیم صبحگاهی تویی مر عاشقان را یار و محرم

4 بگو با آن نگار سست پیمان چرا پشت دلم را کرده ای خم

5 دمی خوش نگذرد بر ما ز هجران ز بالایت بلا بینیم هردم

6 به سوی ما خرام ای سرو آزاد مبادا از سر ما سایه ات کم

7 چرا از وصل خود شادم نداری که بگرفتم ملال از صحبت غم

8 مرنجانم به هجرانت از این بیش ز وصل خود مرا بنواز یک دم

9 بهار آمد بیا و تازه دل باش جهان از باد نوروزیست خرّم