1 بحسن روی تو ای آفتاب خرگاهی ندید دیده گردون ز ماه تا ماهی

2 توئیکه رنگ رخت را جهانیان گویند که چشم بد مرسادت که صبغه اللهی

3 اگر رسائی قد تو باغبان بیند هزار طعنه زند سرو را بکوتاهی

4 ز عشق سلسله زلف عنبرینت دلم نهاد روی بدیوانگی و گمراهی

5 بیا که در هوس زلف شام پیکر تو تنم چو نال شد از ناله سحرگاهی

6 چه حاجتست بخورشید و ماه با رخ تو مرا بروز تو خورشیدی و بشب ماهی

7 بیا که روی تو میخواهد و تو میدانی که هست عادت ابن یمین نکو خواهی