در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد از مسعود سعد سلمان رباعی 90

1 ز سر گیتی پیر بوده جوان شد که سلطان گیتی ملک ارسلان شد

2 زمین پادشاهی جهان شهریاری کزو تاج خورشید و تخت آسمان شد

1 چو سوده دوده به روی هوا برافشانند فروغ آتش روشن ز دود بنشانند

2 سپهر گردان بس چشم ها گشاید باز که چشم های جهان را همه بخسبانند