1 ای خوش آنانکه سحر دامن یاری گیرند قدح باده پی دفع خماری گیرند

2 رفعت پیر مغان بین که فلک را به نجوم ز آتش غیرت او دود شراری گیرند

3 خاک آن شاه و شانم که گه کشتن خلق ترک صد خون ز فغان دل زاری گیرند

4 ما به رندی چو علم بر در میخانه زدیم نه که ارباب نصیحت پی کاری گیرند

5 اول آنست که رندان ز جهان دامن خویش در نوردند ولی دامن یاری گیرند

6 گفتمش جان ز پی بوسه ای گیرند بتان زیر لب خندزنان گفت که آری گیرند!

7 خلق زیر فلک آن روز بگیرند قرار فانیا کز روش افلاک قراری گیرند