ای به حسن آفت جهان از مجیرالدین بیلقانی غزل 73

1 ای به حسن آفت جهان که تویی که شناسد ترا چنان که تویی؟

2 همه عالم بتان عشوه دهند نه ازین دست دلستان که تویی

3 از تو دور اوفتاده ام عجب است این چنین در میان جان که تویی

4 گفتی آیی درین میان که منم من که باشم در آن میان که تویی؟

5 بی وفا خواندیم چه می خوانی؟ خسته ای را بدان زبان که تویی

6 نیک دانی که بی وفا نه منم ای نکو روی بد گمان که تویی

7 گر به درد تو شاد نیست مجیر بی وفا باد همچنان که تویی