1 خوش آن گرمی ز شمع وصل مهرافروزتر باشی بر افروزی و داغ و در غمت جان سوزتر باشی

2 برت افسانهٔ ما با نیاز آمیز تر تا کی ز چشم مست خود خواهم که نا آموزتر باشی

3 چراغ حسن خود را بر فروز از آتش عشقم چو خواهی آفتاب من که عالم سوزتر باشی

4 نگردد بوالهوس، ای تیر، آزرده دل از تو مگر از ناوک مژگان او دلدوزتر باشی

5 چنین می خواهمت عرفی که هر چندان وفادشمن بلا انگیزتر می شد، جفا اندوزتر باشی