گلشن در این بهار نه تنها از جویای تبریزی غزل 247

1 گلشن در این بهار نه تنها شکفته است کهسار و شهر و بیشه و صحرا شکفته است

2 شکر خدا که باز ز فیض بهار دهر از بس شکفته تا به دل ما شکفته است

3 با صد هن چرا نزن خنده بر چمن دل را که غنچه های تمنا شکفته است

4 یک گل برای زینت این نه چمن بس است دنیاست گلستان چو دل ما شکفته است

5 از خنده های خشک مجو انبساط دل جام تهی ز باده گل ناشکفته است

6 عالم تمام یک دهن خنده شد چو گل جویا ز بس سراسر دنیا شکفته است