گلستانی و ما مستان بویی از همام تبریزی غزل 220

1 گلستانی و ما مستان بویی چه باشد گر بیابم آرزویی

2 چو از روی تو محروم است چشمم سحرگه با صبا بفرست بویی

3 میان ما چو پیوندی‌ست جانی فراغت دارم از هر ماه‌رویی

4 مراد خضر چون آب حیات است به چشمش در نیاید آب جویی